فعاليت دانشگاهيان در خطوط نبرد در قالب هاي مختلفي؛ مثل: فيلم برداري و عكاسي براي ضبط حماسه هاي رزمندگان و انعكاس آن به مردم و جهانيان از يك طرف و ثبت در تاريخ از سوي ديگر؛ تصويرگري، تابلونويسي و كارهاي گرافيكي؛ حضور در قالب تيم هاي پزشكي و پرستاري، مهندسي جنگ و اقدامات مهندسي در عمليات هاي نظامي. هم چنين دانشجوياني بودند كه فراتر از تخصص هايشان به كارهاي رزمي، عملياتي، فرمان دهي و هدايت جنگ و نيروها مي پرداختند.

نقش پزشكان و پرستاران در جنگ ـ و نيز پشت جبهه ـ در درمان رزمندگان اهميت بسزايي داشته و اين رشته تخصصي با جبهه و به ويژه عمليات ها پيوند جدي دانست. دكتر امير ديبايي، رئيس بيمارستان شهيد رجايي اهواز، در زمان جنگ گفته بود: بهترين متخصصان ما در مواقع حمله در بيمارستان هاي خط مقدم حضور فعال دارند و در اوج حملات دشمن، خود، شخصاً مسئول بوده و يا اعمال جراحان ديگر را تحت نظر دارند.

هم چنين آمار امدادگران و پزشك ياران در برخي عمليات ها بدين گونه اعلام شده است: در عمليات فتح المبين حدود 900 پزشك يار و امدادگر و در حمله بيت المقدس در مجموع 1700 امدادگر و پزشك يار، 70 پزشك و 60 دانشجوي پزشكي حضور داشته اند.

منبع: ماهنامه فرهنگ و ادبیات مقاومت امتداد / شماره64/ خرداد ماه1390