شهید على روستایى در زمستان سال 1339 در شهر تهران متولد شد. دوران تحصیلات ابتدایى را با موفقیت پشت سر گذاشت و در حین تحصیل به فعالیت هاى جنبى از قبیل شرکت در کلاس هاى عربى، احکام و تفسیر قرآن نیز مى‏ پرداخت. این علاقه‏ مندى به مسائل دینى از او انسانى پاک ساخت. راز و نیاز عاشقانه او در هنگام عبادت، انسان را منقلب مى‏ ساخت. صداقت، رشادت، تقوا و توجه به علم از خصوصیات بارز این شهید بزرگوار بود و همین توجه او باعث شد تا با شرکت در کنکور در رشته دامپرورى دانشگاه مشهد پذیرفته شود.
هنگام انقلاب فرهنگى و بسته شدن دانشگاه، على به تهران آمد و فعالیت هاى جدیدى را آغاز کرد. او یکى از بنیانگذاران کانون اسلامى شهر زیبا بود. او در سپاه، جهاد و دیگر ارگان هاى انقلابى فعالیت مستمر داشت. با شروع جنگ هشت ساله عراق علیه ایران، همراه پدر بزرگوارش به سوى دیار عاشقان الله شتافت و چندین ماه در سوسنگرد، خرمشهر، اهواز، آبادان، کرخه نور و ... جنگید.
عشق او به امام (ره) بى شائبه بود و همه را به پیروى از خط امام دعوت مى‏ کرد. او براى رفتن به جبهه لحظه شمارى مى‏ کرد و از هر فرصتى براى حضور داوطلبانه استفاده مى‏ نمود. پدر این شهید بزرگوار که همراه او در منطقه عملیاتى کرخه نور حضور داشت در حین نبرد زخمى شد و توسط فرزندش به پشت خط انتقال یافت و البته پس از چندى دعوت حق را پاسخ گفت و به دیار باقى شتافت. با وجود این، على براى چندمین بار داوطلب حضور در جبهه گردید و مسئولیت طاقت فرساى اداره خانواده، مانع رفتن او به جبهه نشد. مادر این شهید بزرگوار مى‏ گوید: او مانند پدرى مهربان بود و ما هر شب چشم به راه او بودیم تا لبخندش تسکین دردهایمان باشد. سجده‏ هاى طولانى او و صداى اذانش هنوز در گوشمان طنین انداز است. ایشان در ادامه مى‏ گوید: آخرین وداع او را خوب به خاطر دارم، آن لحظه به چشم دل مى‏ دیدم که او دیگر باز نخواهد گشت.
شهید على روستائى در عید سال 61 در حالى که تمام همت خود را معطوف به جلب رضایت حق تعالى و ملاقات او کرده بود، در عملیات فتح‏ المبین این توفیق را به دست آورد و به دیدار یار شتافت.