نکته ی اول، تحصیل علم؛ نکته ی دوم، تحصیل ایمان مذهبی و تعبد و پایبندی به اخلاق اسلامی و تزکیه ی نفسانی؛ نکته ی سوم، آگاهی سیاسی. این هم از جمله ی چیزهایی است که رژیمهایی مثل رژیم منحوس پهلوی به شدت از آن واهمه داشتند که دانشجویان سراغ مباحث سیاسی و آگاهی های سیاسی بروند؛ لذا نمی گذاشتند. ولی برای دانشجو، یکی از سه واجب همین است. من یک وقت گفتم که محیط دانشگاه باید محیط سیاسی باشد. محیط سیاسی یعنی چه؟ آیا یعنی درس نخوانند، شعار سیاسی بدهند؟ یعنی زنده باد، مرده باد کنند؟ نه. ... محیط سیاسی، یعنی دانشجو از مباحث جهانی و از آنچه که در جهان و در کشور خودش می گذرد،...

در آن جایی که مباشرت کار وجود دارد، شما به تخصص احتیاج دارید؛ تخصص را رد نکنید. این که این آقا یک روزی طاغوتی بوده، حالا این جا درس ندهد، منطق درستی نیست. ... این پیچ و مهره هم طاغوتی است، این پیچ و مهره هم اصلا به دست طواغیت و بت پرستان ساخته شده؛ شما ببینید چه قشنگ کار گذاشته شده و چه قشنگ از آن استفاده می کنید؛ از او هم استفاده کنید.  [1]

آن کسی که حاضر است خدمت و تخصص خودش را در اختیار این جمهوری و در اختیار شما بگذارد، حداکثر بهره یی که ممکن است، از او ببرید. البته این را با یک دید مادی نمی گویم؛ با دید عاطفی مطرح می کنم. نمی گویم مثل انار فشرده شده او را بمکید...

ممکن است بعضی از اساتید در دانشکده های مختلف، خیلی تعهد اسلامی نداشته باشند. اصراری نیست که همه ی اساتید افرادی باشند که پایبند و متعهد به اسلام باشند؛ نه ، ممکن است استادی پایبند به اسلام هم نباشد؛ ما روی این فرد حساسیت نداریم؛ اما روی این که علیه اسلام و علیه انقلاب اسلامی در دانشگاه فعالیت بشود، حساسیت داریم. [1]

وقتی که استادی به آن جا بیاید و یک فعالیت ضد اسلامی و ضد انقلابی و ضد انقلاب اسلامی را آغاز بکند، طبعا حساسیت به وجود می آید، دانشگاه از محل درس خارج می شود، ... این جوانان مقابله می کنند، اساتید مومن مقابله می کنند، روسای دانشکده ها و مسؤولان...

امروز همه همّت ما اين است كه نه فقط علم را، بلكه فرآورده‏هاى علمى و فناورى و خرده‏فناورى را از آنها ياد بگيريم و آن را در اين‏جا تقليد كنيم. اين كارى نيست كه يك ملت بايد به آن همّت بگمارد. البته اين كارها بايد بشود و چاره‏اى نيست. وقتى انسان چيزى را ندارد، آن را از كسى كه دارد، مى‏گيرد. وقتى ساخت آن را بلد نيست، از كسى كه آن را بلد است، ياد مى‏گيرد - در اين شكّى نيست - اما بايد راه نو و فكر نو و بن‏بست‏شكنى را وجهه همّت خود قرار دهد.

من دو سه سال پيش در يك اجتماع دانشجويى در يكى از دانشگاهها گفتم: امروز ما به جنبش نرم‏افزارى احتياج داريم. يك جنبش و يك حركت...

همين نهضت نرم‌افزارى و توليد علم كه بنده گفته‌ام، در دانشگاه شما و در رشته‌ى علوم انسانى، همين است كه هر چه مى‌توانيد بيشتر بياموزيد و تحقيق كنيد. البته همان‌طور كه گفتم، اساتيدى هستند كه فرآورده‌هاى انديشه‌هاى غربى در علوم انسانى، بت آنهاست. در مقابل خدا مى‌گويند سجده نكنيد؛ اما در مقابل بت‌ها به راحتى سجده مى‌كنند؛ دانشجوى جوان را دست او بدهى، بافت و ساخت فكرى او را همان‌طورى كه متناسب با آن بت خود او است، مى‌سازد؛ اين ارزشى ندارد و درست نيست.

بنده به اين‌طور افراد، هيچ اعتقادى ندارم. اين استاد هر چه هم دانشمند باشد، وجودش نافع نيست، مضرّ...

درست است که همه ی ملتها و جوانها به کشور و سرنوشت و ملتشان علاقمندند، اما فرق است بین نظامی که بر اساس انقلاب مردمی و متکی به اراده و احساس عامه ی مردم بنا شده و حرکت کرده و با دشمن درافتاده و موانع را برداشته باشد و یکایک آحاد مردم با آن احساس پیوند عمیقی کنند، و نظامی که این چنین نباشد. ... اگر چه در قضایای گوناگون انقلاب و در حضورهای سیاسی متنوع و متوالی و راهپیمایی ها و بسیج عمومی و در حرکت عظیم مردم به سمت جبهه های جنگ ـ قبل و بعد از آتش بس ـ این معنا ثابت شده بود، اما تبلیغات جهانی... در این قضایا دچار بهت و حیرت و انفعال شد. امروز دنیا د رمقابل حضور و هیجان...

يك جمله هم در باب تشكل‌هاى دانشجوئى عرض كنم. البته منظور تشكل‌هاى سياسى، اجتماعى دانشجويان است؛ تشكل‌هاى علمى، بحث ديگرى دارد. تشكل‌هاى دانشجوئى نقش‌آفرينند؛ بدون ترديد. منتها بايد توجه داشت كه تشكل دانشجوئى، حزب به اين اصطلاحى كه امروز در دنيا هست و احزاب با آن اصطلاح شناخته ميشوند، نيست و با آن فرق دارد؛ تشكل دانشجوئى با حزب فرق دارد. احزاب و سازمانهاى سياسى در وضع رائج و متعارف عالم، تشكيلاتى هستند كه براى رسيدن به قدرت به وجود آمده‌اند. احزاب در دنيا اينجورند. يعنى مجموعه‌هائى تشكيل ميشوند براى اينكه قدرت سياسى را در جامعه در دست بگيرند. اين...

انجمن های اسلامی، یا جامعه ی اسلامی، یا تشکلهای دانشجویی دیگر، بسیج، دفتر نمایندگی، افرادی که مشغول این کارها هستند، ... همه هم به نظر ما خوبند، همه هم اسلامییند، دانشجویند، مانعی ندارند و باشند، با همدیگر کار بکنند، از نظر ما هیچ ایرادی ندارد؛ اما تعارض نباید باشد. من اصرار بر این ندارم که باید این اسمها همه یک اسم بشوند؛ نه، شدند، شدند؛ نشدند هم مانعی ندارد؛ این مخطور بزرگی نیست. محیط بزرگ است، بالاخره اختلاف سلیقه وجود دارد؛ اختلاف سلیقه ایرادی هم ندارد.  [1]  

نگذارید مشکلات بیرون دانشگاه ـ سیاسی کاری ها و باندبازی ها و امثال آن ـ خود را بر تجمعها...

اولاً اين جلسه بيش از همه چيز يك جنبه‌ى نمادين خواستيم داشته باشد. من ميخواهم احترامى كه براى استاد و براى عالم قلباً و روحاً قائلم، در سطح جامعه منعكس بشود. ما نياز داريم به اينكه دانشمندان ما، اساتيد ما در جامعه احساس كرامت كنند.

بهترين مشوق براى گسترش علم، تكريم دارنده‌ى علم است. و اساتيد دانشگاه‌هاى ما، برجستگان و نخبگان مراكز پژوهش ما، در زمره‌ى كسانى هستند كه برجستگان علمى و نخبگان علمى به حساب مى‌آيند.
بنابراين، اين جلسه در درجه‌ى اول براى اين است و اين مقصود با اين نشست و برخاست ما بحمداللَّه حاصل ميشود. شما دوستان عزيز، برادران و خواهران...

دانشگاه انصافا مساله ی مهمی است... و ما به این اهمیت از بن دندان معتقدیم. اگر ما دانشگاه را امروز نداشته باشیم، پس فردا هیچ چیز نداریم و مجبوریم به طرف این و آن دست دراز کنیم؛ امروز برای گندممان، برای آهنمان، برای ماشین آلاتمان به دیگران مراجعه می کنیم و گدایی می کنیم، فردا برای کسی که این آهن آلات را برای ما سرهم و سوار هم بکند، باید از دیگران گدایی بکنیم؛ یعنی سازندگی مملکت برای آینده ، دیگر یک افسانه و یک سراب بیش نخواهد بود. البته اینهایی که من مثال زدم، مسایل فنی و سازندگیهای فنی است؛ سازندگی های معنوی و فرهنگ و معارف و این قبیل چیزها، دیگر بدتر. این...